Hans Gasparitsch

Praktykant zecerski założył z z przyjaciółmi w 1934 r. stuttgarcką „Grupę G“, która między innymi rozpowszechniała antysystemowe ulotki. Po tym jak w 1935 r. wypisywał hasła „Rot Front“ (Czerwony Front) i „Hitler = Krieg“ (Hitler = wojna) na posągach w ogrodzie pałacowym w Stuttgarcie, został skazany na dwa i pół roku aresztu. Po pobycie w areszcie śledczym w Ulm jesienią 1937 r. gestapo przeniosło go na krótko do swojego więzienia w Welzheim, a następnie do KZ Dachau. Wykonywał prace przymusowe przy budowie dróg, w zakładzie stolarskim i kancelarii. W międzyczasie został przeniesiony przez SS do podobozu Flossenbürg. W lipcu 1944 r. Hansa Gasparitscha przetransportowano do KZ Buchenwald, skąd 11 kwietnia 1945 r. został uwolniony przez oddziały armii amerykańskiej. Dla amerykańskich władz wojskowych prowadził badania w ramach denazyfikacji, w 1947 r. został członkiem-założycielem Stowarzyszenia  Ofiar Prześladowanych przez Reżim Nazistowski w Badenii-Wirtembergii. Przez pewien czas Hans Gasparitsch mieszkał w NRD, gdzie uzyskał spóźnioną maturę i rozpoczął studia publicystyczne. Powróciwszy do Stuttgartu pracował dla „Volksstimme“, organu partyjnego KPD (Komunistycznej Partii Niemiec) do 1956 r., kiedy to partia została zdelegalizowana. Po kolejnych studiach pracował na stanowisku inżyniera budowlanego. Od roku 1982 Hans Gasparitsch działał jako przewodniczący stowarzyszenia „Dokumentationszentrum Oberer Kuhberg “ (Centrum Dokumentacji Oberer Kuhberg), aż do śmierci występował wielokrotnie jako świadek historii i oprowadzał zwiedzających po miejscach pamięci w Ulm, Dachau i Buchenwaldzie.