7 Budynek gospodarczy (Wystawa Główna)
W byłym budynku gospodarczym obozu znajduje się dzisiaj Wystawa Główna Muzeum – MiejscaPamięci Dachau. Wystawa informuje o historii tego obozu i losach jego więźniów. W budynku znajdują się ponadto Sala Pamięci, sala wystaw specjalnych, archiwum i biblioteka.
SS kazało wznieść budynek w ramach rozbudowy obozu dla więźniów w latach 1937/38. W budynku gospodarczym ulokowano rozmaite warsztaty, magazyny i pomieszczenia funkcyjne. SS zatrudniało tam więźniów jako ślusarzy, elektryków, malarzy i instalatorów. Więźniowie musieli pracować także w pralni i kuchni więziennej. A choć kuchnia wyposażona była w nowoczesny sprzęt, to więźniowie chronicznie cierpieli głód.
W budynku gospodarczym SS kontynuowało upokarzającą procedurę rejestracyjną nowoprzybyłych więźniów. Rejestrowano ich w pomieszczeniu zwanym „odstawką” (Schubraum), bo odstawiano ich stąd do baraków. Musieli się tam rozstać ze swoimi ubraniami i rzeczami osobistego użytku. Po wygoleniu wszystkich włosów znajdujących się na ciele, poddawano więźniów dezynfekcji i kąpieli. Następnie dostawali ubiory więzienne, rzadko w odpowiadających posturze danej osoby rozmiarach. Własność osobista więźniów trafiała do przechowalni na poddaszu budynku.
Na dachu budynku gospodarczego od strony placu apelowego i baraków widniały od 1939 r. wymalowane białą farbą i wielkimi literami słowa Heinrich Himmlera: „Istnieje droga do wolności. Kamieniami milowymi są na niej: posłuszeństwo, uczciwość, czystość, trzeźwość, pilność, porządek, ofiarność, prawdomówność, miłość do Ojczyzny.” Napis ten urągał więźniom w świetle ich beznadziejnego położenia. Po wybuchu wojny zwolnienia z obozów koncentracyjnych były bardzo rzadkie.
„Cztery miesiące bunkra, cztery miesiące ciemności, przez cztery miesiące ciepłe jedzenie tylko co czwarty dzień! Czas wlecze się niemrawo. Liczę tylko co czwarty dzień i jestem zdumiony, kiedy przynoszą jedzenie i budzą mnie. Bo jestem cały czas w transie.”