14 Pomnik Narodów

Pomnik Narodów odsłonięty został 8 września 1968 r. Autorem projektu był Nandor Glid, który prześladowany przez nazistów w swojej jugosłowiańskiej ojczyźnie przyłączył się pod koniec 1944 r. do ruchu oporu. Rzeźbiarz wygrał w 1959 r. konkurs rozpisany wśród artystów przez Międzynarodowy Komitet Dachau (CID).

Pomnik Narodów, składający z różnych elementów, można zwiedzać bezpośrednio. Jego wymowa oparta została na idei szlaku nauki i oczyszczenia. Przychodząc od strony Jourhausu, zwiedzający trafiają przed mur, otwierający założenie pomnikowe. Widniejący na nim napis wzywa, aby pójść za przykładem więźniów i zaangażować się na rzecz społeczeństwa bez terroru i despotyzmu. Szlak pomnikowy prowadzi następnie do jego serca, symbolizującego beznadziejne położenie i cierpienie więźniów. Centralna rzeźba z brązu pokazuje człowieka w ogrodzeniu z drutu kolczastego. Oflankowana jest stylizowanymi filarami betonowymi, które symbolizują instalację strażniczą.

Naprzeciwko rzeźby znajduje się relief w kształcie łańcucha, oddający w przenośni solidarność więźniów w obozie koncentracyjnym. Na reliefie znajdują się trójkąty w rozmaitych kolorach, którymi SS etykietowało więźniów.

Trójkątów: czarnego dla tzw. „elementów aspołecznych”, zielonego dla „notorycznych przestępców” i różowego dla homoseksualistów brakuje na płaskorzeźbie. Te grupy ofiar nie miały jeszcze w czasie powstawania pomnika statusu ofiar terroru nazistowskiego. Dopiero od lat osiemdziesiątych XX w. opinia publiczna zaczęła ze zwiększoną uwagą zajmować się ich losem.

Przy końcu wznoszącego się szlaku pomnikowego znajduje się nagrobek zawierający prochy nieznanego więźnia. Na murze za nim widnieje jako przestroga napis „Nigdy więcej” w pięciu językach.