11 Budynki funkcyjne

Na tyłach baraków mieszkalnych leżał odgraniczony ogrodzeniem teren, na którym znajdowały się budynki funkcyjne i zakłady produkcyjne, gdzie przymusowo zatrudniano więźniów. Kompleks ten został stopniowo wyburzony w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX w. Znajdują się tu teraz religijne miejsca pamięci.

Za zachodnim szeregiem baraków leżał obozowy zakład ogrodniczy (czerwona strefa). W szklarniach hodowano sadzonki, które później wysadzano w doświadczalnych zakładach ogrodniczych i ziołowych SS.

W 1940 r. do wschodniego szeregu baraków dobudowano króliczarnię dla królików rasy angorskiej (fioletowa strefa). Stację hodowlaną ciągle rozbudowywano, tak że w 1944 r. trzymano tam ponad 4000 sztuk królików. Wełna i futra zwierząt wykorzystywane były do watowania mundurów lotniczych.

W 1941 r. do budynków funkcyjnych dołączył barak dezynfekcyjny (pomarańczowa strefa), w której więźniowie dezynfekowali obozowe pasiaki i pościel. Ponieważ SS unikało budynku z powodu niebezpieczeństwa zarażenia się jakąś chorobą, więźniowie wykorzystywali budynek do nielegalnych spotkań. Ukryli tam też odbiornik radiowy do odsłuchiwania zagranicznych rozgłośni nadawczych.

Na wiosnę 1944 r. SS otworzyło w obozie dom publiczny (zielona strefa), nazywany „budynkiem specjalnym” (Sonderbau). Więźniarki z obozu koncentracyjnego w Ravensbrück zmuszane w nim były do prostytucji. Za otrzymywane od SS bony w ramach uznania za dobrze wykonywaną pracę więźniowie mogli, po złożeniu stosownego wniosku, korzystać tam z usług seksualnych więźniarek. Chciano w ten sposób dodatkowo zmotywować ich do wydajniejszej pracy, przy czym Żydzi wyłączeni byli z tego mechanizmu motywacyjnego. Jednak większość więźniów bojkotowała ofertę. Pod koniec 1944 r. SS zamknęło ten dom publiczny.