4 Obozowy Cmentarz Honorowy Leitenberg

Z powodu braku węgla zaprzestano mniej więcej od lutego 1945 r. używania krematorium w obozie koncentracyjnym w Dachau. Pomiędzy lutym a kwietniem tego roku SS zmuszało więźniów do transportowania zwłok zmarłych towarzyszy niedoli do położonej w pobliżu góry Leitenberg, gdzie musieli też wykopć osiem masowych grobów dla ponad 4000 zwłok.

Po wyzwoleniu amerykańskie władze wojskowe zarządziły wykopanie dwóch dalszych masowych grobów dla około 2000 zwłok. Byli czołowi funkcjonariusze NSDAP i chłopi z Dachau musieli konnymi furmankami przetransportować zwłoki z obozu na Leitenberg i je tam pogrzebać.

W latach powojennych władze nie interesowały się tymi grobami, aż ich opłakany stan wywołał latem 1949 wielki międzynarodowy skandal. Prasa i politycy zażądali od rządu bawarskiego urządzenia tam godnego miejsca wiecznego spoczynku dla ofiar obozu koncentracyjnego. Nie biorąc względu na ich konfesyjną przynależność, przekształcono ten teren na cmentarz w duchu chrześcijańskim. Poświęcony został 16 grudnia 1949 r. W latach 1951/52 wzniesiono tu Halę Pamięci.

W latach pięćdziesiątych XX w. francuskie Biuro Poszukiwań Osób Zaginionych przeprowadziło tu prace ekshumacyjne, przewożąc zwłoki zidentyfikowane jako francuskie do Francji. Pozostałe zwłoki wraz z ofiarami innych obozów koncentracyjnych w Górnej Bawarii pogrzebano z powrotem na Leitenbergu w grobach pojedynczych. W latach sześćdziesiątych XX w. miały miejsce kolejne ekshumacje i przewiezienia zwłok do Belgii, Holandii, Włoch i Norwegii. W 1963 r. poświęcono włoską kaplicę pamięci „Regina Pacis”. Dzisiaj na Leitenbergu spoczywa ponad 7400 ofiar terroru nazistowskiego.